Islık

sonra
ıslık çalmasını bile
beceremeyen adamın                                        

gölgesi vurdu suya
sevdiği bir şarkıyı
mırıldanırken akşamüstü

sonra
bir yudum bile almadığı
demli çayının olduğu masayı hatırladı
nice yağmurlar nice karlar yağmış
çay soğumuş, masa çürümüştü...
vakit dünden uzak yarından yakındı

sonra
dört yıldan beri içmediği
sigarasının dumanından
bir işaret bıraktı adam
bütün dalgıçları bağışlayarak,
güneşin suyla öpüştüğü saatte
deniz kızlarının çoktan terkettiği denize.
gölgesi ayrılırken sudan
dudaklarında bahar gözlü şarkılar
"akmalı insan sevdiğine" dedi..
"derelerden çaylardan ve nehirlerden çiçek toplayarak"

A. Şimşek