Düş’e kaldı düşlerim,
Karanlık üzerimde kara bir ağıt!
Tîne yemin etmek, ne kolay ah!
Uykularını kaçıran düş benim…
Bir düş daha bozuldu usul usul.
Karanlıklar ardından sıyrılıp geldi ruh.
Ezel benim,
Ebed benim,
Yıldız ben!…
Sen, düş üstüme
Yazı, su üstüne
Şiir, kal üstüne…
Ne kadar da düş’e kaldık;
Öyle ya, ne kadar gerçeksek, o kadar düş’e kaldık…
Bir yemin de benden olsun leyl aşkına;
Âsitane hüzün gözlerinin adı,
Düşe yazılsın…
Mustafa Nazif
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder